30
het dorpshuis, voor dat de afkondiging plaats had, zijne
aanstaande vernedering had vernomen. Hij was echter niet
•onder het wee bezweken, want de geldboete bij vroeger
handvest daarop gesteld, kon hij wel betalen en zou hij wel
te boven komen, en wat de processie aanging, die tocht zou
zoo moeilijk niet zijn.
Aagte dacht er echter anders over. Zij had immers niet
de verbittering van haar vader in ’t gemoed, welke telkens op
welde bij Jan Jacobsen, wanneer hij aan de zaak dacht, en
zich de verleiding van zijn zoon herinnerde. Zij kon dus
met meer berusting nadenken over de in haar oog zeer
zware straf, welke genade moest lieeten.
Het is waar, het leven van haar vader werd gespaard,
hunne goederen bleven behouden, maar bij de gedachte, dat
haar vader in het guurste gedeelte van het jaargetijde
dat den meesten invloed uitoefent op oude lieden, bloots
hoofds en barrevoets het geheele dorp van den Haghe, van
zijn zuidelijkste grens af, eerst naar het Hof, en daarna
naar het dorpshuis, moest doorloopen, kromp haar hart
ineen en was 't haar of haar vader daardoor zijn leven zou
verbeuren. En dan nog daarbij de schande, die hem en, in
hem, ook haar trof.
Eenige oogenblikken later hoorde zij de bevestiging van
’t geen vader haar had medegedeeld door Andries Sasse-
bout, die even de woning was ingeloopen, toen hij vader
zich had zien verwijderen, en tegenover Aagte zichzelf
strafte als boete voor zijne medeplichtigheid, door haar, met
de eene knie ter aarde gebogen, nog eenmaal vergiffenis af
te smeeken. Zij had hem echter van haar afgewend, maar
had gewezen op het Mariabeeld, was toen naast hem neder-