41
deze misdrevendan is het mijn schuld. Schenk mij dus
vergiffenis. Laat het pais zijn tusschen dy en hem. De kus
dien hy my heeft gegeven, zou een vader zijn dochter
kunnen geven. Dijn vader was er ook by. Het was eene
taveerne-plagerijdie hy zich vóór dien tijd nooit had ver
oorloofd en die hy later nooit heeft herhaald. Geloof my
Aagte. In trouwe, er is niets voorgevallen, dat zijne liefste
zou hebben gehinderd. Op uw bruiloft zou ik hem als toen
mijn mond durven toesteken».
Een vloed van tranen gaf lucht aan de dochter van den
ouden Jan Jacobsen. Haar geschokt gemoed kreeg eene wel
dadige afleiding. Het was als viel een malsche regen op
het dorre en dorstige aardrijk, die alles verkwikt cn
waardoor de knop uitbot, het blad zich ontplooit en de
bloem de parels inzvigt, welke als dauwdroppelen in haar
kelk liggen opgesloten, als een pop in hare windsels.
Aagte was gesterkt; zij had haar veerkracht herkregen.
Rustig en vriendelijk koutendbleven de beide meisjes ge
durende geruimen tijd vertrouwelijk op de bank zitten,
terwijl de wanden van de herberg, die niets gewoon waren
te hooren, dan het gezwets en den kwinkslag der mannen,
of hunne geschillen over het verkeerbordnu getuigen waren
van de meisjesdroomendie Aagte en Geerte over haar ver
der levensgeluk droomden.
Toen Aagte tegen noen hare woning weder opzocht, was
zij een geheim rijker.
Geerte had haar in vertrouwen medegedeeld, dat zij den
zwarten Limburger liever mocht lijden, dan zij deed voor
komen. Het krullende haar, de zuidelijke tint, het gebruinde
gelaat, de fonkelende blik en het doordringende oog hadden