10
De Groot. Het leven van den H. Thomas van Aqnino.
2) Nuijens t. z. p.
Frederik II de Hohenstauferdoor Paus Innocentius IV in
den ban gedaan en van de Keizerlijke waardigheid vervallen
verklaard. «Keizer Frederik II was een schitterend monarch.
Zijn beschaafde geest uitte zich ongedwongen in de zes
hoofdtalen der middeleeuwsche wereld. Een schrander wet
gever, was hij tevens geleerde, schrijver en een beschermer
van kunst en wetenschap. Doch zijn hart was onchristelijk.
Met vier kronen niet tevreden, zocht hij zich Gesar te
maken ennaar heidensche zedeCesar’s wil tot wereldwet
zijn trots ontzag geen heilige rechten; uit eerzucht zette hij
de keizerskroon op het spel. Aan zijne neigingen geen stren
ger toom stellend dan eene oostersch-mohammedaansche
zedelijkheidsleer, bezweek zijn betere aanleg voor de zinne
lijkheid en de heerschzucht.» J) Zoo werd Frederik een
onwaardigedie vergat dat de kroonwelke hij droegde
kroon was van het heilige Roomsche rijk der Duitsche natie.
Eerst werd die kroon nu opgedragen aan Hendrik, landgraaf
van Thüringen, maar deze stierf reeds in 1247. De keuze
was nu moeilijk, totdat de hertog van Brdbant de aandacht
der Duitsche vorsten vestigde op zijnen neef, den jeugdigen
graaf van Holland. 2) Willem, ridderlijk en moedig van zin
nam de keuze aan, werd den 3enOctober 1247 tot Roomsch-
Koning gekozen, en de zoon van Hollands graven was ver
koren den machtigsten schepter der wereld te dragen. Zoo-
dra de verkiezing werd bekend gemaakt ontstond er eene
algemeene vreugde. Beka verhaalt, dat de verkozene toen
twintig jaren telde, dat hij nog ongebaard en blank van