93
EEN HAAGSCH BINNENHUISJE DER 17° EEUW.
Trouwens velen verlangden ook naar huis. Het
was reeds 4 uur in den namiddag- Voor hen toch was
niet de disch bereidwelke voor Hun Majesteiten in
de groote zaal van Westminster was aangerecht, en
bovendien zouden weldra in de City de vreugdevuren en
illuminatiën worden ontstokendie een ander aantrek-
kingspunt voor de bonte menigte vormden.
Vooraf een flink stuk vleesch of spek, wat witte
brood en bieren dan naar buitenin de eerste plaats
naar de Teemskadewaar pektonnen in hoog opgaande
vlammen de rivier verlichttendan naar de groote
gebouwen der staddie met vetglazen waren omlijst
in duizenden lichtenen waarvoor verlichte chassinetten
het gewichtige feest in beeld en schrift herdachten.
Voorts in dichte drommen naar Whitehall, waar
tegen 10 uur de Koning en Koningin van Engeland
aankwamenom uit te rusten van den vermoei enden dag.
Voordat de keur der spijzen werd genotenhad nog
een eigenaardige en hoogst bijzondere ceremonie plaats.
Charles Dymoke, Kampioen van den Koning en
de Koningin, deed driemaal de „gewoonlijke uitdaging
tegen degenedie 't regt haarer Majesteyten tot de
Kroon mogten willen ontkennen”, en wierp daarna zijn
handschoen neder. Daar niemand dien opraaptebukte
de Heraut zich en gaf hem den Kampioen terug.
De 21e April 1689 was voor Engeland, maar
eveneens voor Nederland, een hoogst gewichtige dag.
.De vreugdevuuren’t luiden der klokken en andere
blijdschapsteekenen (1) zag en hoorde men eindeloos”,
(1) Zoo onder andere hield Dokter Gov. Bidloo een rede in de
Groote Kerk, getiteld: „’s-Graavenhaage zegevierende op den Dag
der Krooning van Haare Majesteyten, Willem en Marie.” Hij zegt:
„nimmer vierde ’s-Graavenhaage nadenkelijker dag voor zich zelve;