Vergelija het artikel van Dr. Krul iu den Tijdspiegel van
Maart 1893, Koning Lodewijk „Asklépios.”
-) Zoodra zich de ziekte van den jongen Prins openbaarde,
had men dit aan Napoleon’s beroemden geneesheer Corvisart ge
schreven, daar deze een der eersten was, die een middel tegen
de kroep hadden uitgevonden. Maar het antwoord kwam te laat,
terwijl bovendien de geneesmiddelen terstond bij de eerste ver
schijnselen der kwaal hadden moeten worden gebruikt. (Mémoi
res sur Mad. la Duchesse de St. Leu p. 29.)
3) Hurau’s Dagboek. Gemeente-arehiet.
DE DOOD VAN KONING LODEWIJK NAPOLEON^ OUDSTEN ZOON. 119
neesheer Latour, niet aan zijn behoud. Men liet
den patient ’s avonds om 6 uur Engelsche, koortswek-
kende poeders innemen. Onder die reactie vroeg de
Prins nog om speelgoed, dat men hem gaf, doch het
was de laatste opflikkering van leven. Om 10 uur
gaf hij in de armen zijner moeder den geest. 2)
Toen verviel de Koningin in een doffe droefheid en was
niet van het lijkje weg te krijgen. Zij wrong hare armen
door die van haar stoel, opdat men haar niet zou kun
nen verwijderen, doch de zenuwen waren zoodanig over
spannen, dat zij in zwijm viel. Men nam toen de ge
legenheid te baat om de Koningin, op haar stoel
gezeten, naar hare kamers te vervoeren, en toen zij bij
kwam was de toestand van dien aard, dat men voor haar
leven vreesde. De smart had haar te suf-geslagen om haar
tranen te doen storten. Eindelijk kwam een der kamer-
heeren op het denkbeeld, het lijkje van den Prins te
halen en op den schoot der moeder te plaatsen. Deze
aanblik had zulk een uitwerking op de Koningin,
dat zij hare tranen den vrijen loop kon geven, en ge
red was.
Nauw was de mare bekend of het klokkenspel op den
St. Jacobstoren werd weggenomen en alle openbare
vermakelijkheden geschorst. 3) De Koninklijke Courant
