154 dien tijd HERINNERINGEN AAN, ENZ. wanden bedekte, werd als den grootsten van beschouwd. In de audiëntiezaal der prinses trok een tafel van lapis lazuli aller blikken tot zich. Dit geschenk van den keizer aller Bussen had eene waarde van 750,000 gulden. In de eetzaal die met het heerlijkst stukadoorwerk ver sierd was, bewonderde men twee portretten, geschilderd door van Dijck, en twee meesterstukken van Velasquez, welke voor de schoonste en best bewaarde werden ge houden. De muren der heerlijke danszaal waren geheel gedekt met cararisch marmer. In het midden bevond zich eene kandelaar van 30,000 gulden. „Niets”, schrijft Dierickx in zijne Souvenirs du vieux Bruxelles, „niets kan ons een denkbeeld geven van den luister dezer zaal gedurende een bal. Daghelder verlicht door duizende kaarsen, wier zachte stralen zich spiegelden in de diamanten der dansende schoonen, in het sierlijk marmer der muren, wordt ze tot heden door geene zaal in rijkdom en sierlijkheid overtroffen”. Doch het was niet enkel de pracht en rijkdom, die het paleis des prinsen zoo aantrekkelijk maakten, neen alles werd bezield door de beminnelijkheid van den prins, door de lieftalligheid der prinses Anna Paulowna. De Belgen hadden spoedig begrepen, dat zij in den kroonprins een beschermer hadden gevonden; dat de held van Quatrebras en Waterloo, onder wiens bezielend woord en heldhaftig voorbeeld zij ten zege waren ge leid, hunne rechtmatige grieven verstond; dat hij de politiek zijns vaders in geenen deele goedkeurde, en ziedaar waarom het volk hem liefhad, hem vereerde en de morrende klacht inhield in zijne tegenwoordigheid. Helaas! Te laat benoemde Willem I zijn zoon tot

Gedigitaliseerde gedrukte materialen Haags Gemeentearchief

Jaarboeken geschiedkundige vereniging Die Haghe | 1895 | | pagina 268