IN ME MORI AM.
JAN VROLIJK.
(ALet Portret,)
Weemoedig stemt het een „In Memoriam” te wijden
aan een man, die in de kracht van zijn leven aan zijn
gezin wordt ontrukt, weemoediger nog wanneer het
iemand geldt, die als kunstenaar werd hooggeschat en
die door zijne beminnelijke persoonlijkheid een ieder
die hem kende, tot zich trok. Zóó iemand was
Jan Vrolijk.
Toen op Zondag 2 September de mare weerklonk
„Jan Vrolijk is dood”, heerschte er eene algemeene
verslagenheid onder den grooten kring van vrienden
en vereerders van dezen zoo algemeen bekenden en
beminden kunstenaar, want het waren niet alleen zijne
kunstbroeders, wier sympathie hij wist te winnen, maar
in schier alle klassen der maatschappij had Jan Vrolijk,
door zijn eenvoud, zijnen hartelijken en jovialen omgang
vrienden gemaakt, getuige de groote schare die Don
derdag 6 September op de Algemeene Begraafplaats
was saamgekomen om een laatsten groet te brengen
aan den begaafden artist, aan den trouwen vriend.