50 CHRISTIAAN HUYGENS TE NIJMEGEN. ’s Ambassadeurs huis genoegh doorkeeken, waartoe zeeker kerxken, daarontrent, groot behulp gaf; neemt Hui ghens op eenen naamiddaghterwyl Mendoza reed wandelen, zyne stonde waar, juist ten zelven daaghe als Vlissinge zouw geleevert worden; en doet den gyzelaar, tusssen de dienaars en kindren, daar hy, voor deur, meê speelde, oppakken door de stoutheit van eenen ’s Prinsen helbardier genaamt Antonis Vermeeren, die van verre noch eenighe rapsche gasten t’ zynen toeverlaat had, zoo hij wierd’ aangeranst. Den krytenden jongen stilt men met kleen geldt, ooft, oft andere snuistering en de schaaker vlieght, met den roof, door zeeker huis, dat, te dien einde zoo voor als achter oopen stond voorts in het tweede, en van daar naa het derde. De Spaansche knechts, niettemin, hadden hem zoo naa achter haalt, dat Huighens en hy zich gedrongen zaaghen, t’ schrap te staan met den deeghen op zeekere wenteltrap, tot dat de gemeente te hoop schoot, en de vervolghers belemmerde. D’Ambassadeur, verstaande t’zyner t'huis- kooinst de geschiedenis, maakte maghtigh misbaar met vein zen oft het zyn eighe kindt geweest waaren schreeuwende over straat. Mi hijo, ml hijo, myn zoon, myn zoon, rende flux naa ’t Hof toe, om recht van de Kooningin te ver zoeken. Men wendde voor, ’t was te spaade, en haare Majesteit in ’t gemak vertooghen. Zoo keerd’ hy onge- hoort. Walsyngham, hebbende, noch voor middernacht, Huighens met den verlosten, in een’ gedekte roeibarze, by zich ontbooden, wenschte hem hartlyken geluk, oover ’t afloopen des handels, en voorzagh hem met vryereiz- brief, zonder vermaan van eenighe zyne bediening in Neêrlandt. Al ’t welk genoeghzaam meldt, dat de Koo ningin, hierin, hem als een’ doove vyl van 's jongens boeyen beezighde. Don Bernardyn, midlerwyle, woedende

Gedigitaliseerde gedrukte materialen Haags Gemeentearchief

Jaarboeken geschiedkundige vereniging Die Haghe | 1897 | | pagina 225