243 AMALIA VAN SOLMS EN CONSTANTÏN HUYGENS. uit door geestigheid en dichterlijken gloed, dat ik, wanneer ik het antwoord moest geven op de vraag, waarin Con stantijn Huygens zich grooter dichter heeft getoond, in zijn proza of in zijn poezië, ik zonder aarzelen de voorkeur zou geven aan het dichterlijk proza van zijn brieven. En Amalia van Sohns waardeerde die zorg waarmede Constantijn Huygens zijne brieven aan haar schreef, zeer hoog. Tot 1646 toe bleef de verstandhouding tusschen de prinses en den geheimschrijver van den prins een goede; al kwam er van tijd tot tijd wel eenige hoogheid in die brieven, eenige hoogheid over haar huis, over haar eigen persoon, die haar wellicht niet zoo geheel vreemd was. Maar er sloop iets anders tusschen, een andere reden was er, die Constantijn Huygens vervreemdde van Frederik Hendrik's gemalinen we krijgen een ander rapport tusschen Amalia van Sohns en Constantijn Huygens. We staan voor het vredejaar 1648. De strijd werd niet meer zoo scherp en aanhoudend gevoerd. Andere mogendheden hielpen ons, wel niet om de Spaanschen voorgoed te verdrijven en den oorlog, te beëindigen, maar meer om den Spanjaarden steeds de handen vol werks te geven, hen bezig te houden, en zoo te voorkomen, dat Spanje de suprematie in Europa zou verkrijgen. De veete, die straks dreigde erfelijk te worden, de veete tusschen Frankrijk en het Oostenrijksche huis, dat over Spanje en het z.g. Oostenrijk het bewind voerde, open baarde zich al in de daden der staatsmanswijsheid, in de houding der vorsten en hunne kabinetten. De mogendheden in Europa zijn verdeeld in twee kampen, het Katholieke en het Protestantsche. Alleen de Rus bleef er buiten, die was toen nog te ver weg. Maar er was er een, die zich den schijn gaf. een andere colossus

Gedigitaliseerde gedrukte materialen Haags Gemeentearchief

Jaarboeken geschiedkundige vereniging Die Haghe | 1897 | | pagina 422