243
AMALIA VAN SOLMS EN CONSTANTÏN HUYGENS.
uit door geestigheid en dichterlijken gloed, dat ik, wanneer
ik het antwoord moest geven op de vraag, waarin Con
stantijn Huygens zich grooter dichter heeft getoond, in
zijn proza of in zijn poezië, ik zonder aarzelen de voorkeur
zou geven aan het dichterlijk proza van zijn brieven.
En Amalia van Sohns waardeerde die zorg waarmede
Constantijn Huygens zijne brieven aan haar schreef, zeer
hoog. Tot 1646 toe bleef de verstandhouding tusschen
de prinses en den geheimschrijver van den prins een goede;
al kwam er van tijd tot tijd wel eenige hoogheid in die
brieven, eenige hoogheid over haar huis, over haar eigen
persoon, die haar wellicht niet zoo geheel vreemd was.
Maar er sloop iets anders tusschen, een andere reden
was er, die Constantijn Huygens vervreemdde van Frederik
Hendrik's gemalinen we krijgen een ander rapport
tusschen Amalia van Sohns en Constantijn Huygens.
We staan voor het vredejaar 1648.
De strijd werd niet meer zoo scherp en aanhoudend
gevoerd. Andere mogendheden hielpen ons, wel niet om
de Spaanschen voorgoed te verdrijven en den oorlog, te
beëindigen, maar meer om den Spanjaarden steeds de
handen vol werks te geven, hen bezig te houden, en zoo
te voorkomen, dat Spanje de suprematie in Europa zou
verkrijgen.
De veete, die straks dreigde erfelijk te worden, de veete
tusschen Frankrijk en het Oostenrijksche huis, dat over
Spanje en het z.g. Oostenrijk het bewind voerde, open
baarde zich al in de daden der staatsmanswijsheid, in de
houding der vorsten en hunne kabinetten.
De mogendheden in Europa zijn verdeeld in twee
kampen, het Katholieke en het Protestantsche. Alleen de
Rus bleef er buiten, die was toen nog te ver weg. Maar
er was er een, die zich den schijn gaf. een andere colossus