245 AMALIA VAN SOLMS EN CONSTANTYN HUYGENS. tot begeleiding van een cadeau dat Z. Majesteit, Frankrijk’s koning, vereerde aan Amalia van Solms. Het cadeau be stond in een paar schitterende oorbellen, en Richelieu doet in zijn brief de mededeeling al te naïf, dat Zijne Koninklijke Majesteit die schitterende oorbellen schenkt, opdat zij hare ooren zal gesloten houden voor de inbla zingen en den raad van verkeerde raadgevers. En daar mede bedoelt Richelieu natuurlijk den Spaanschen agent, en den wensch van Spanje, dat de vrede mocht worden gesloten. Het antwoord van Amalia van Solms op dien brief was ook geestig, maar méér dan het gezochte vernuft van den kardinaal-minister. Ze schreef dat ze het schit terende cadeau ontvangen had, dat ze haren nederigen dank bracht aan Frankrijk’s koning voor het heerlijke geschenk en dat ze bepaald haar ooren voor verkeerde raadgevers zou gesloten houden. Maar ze bedoelde het natuurlijk anders dan RichelieuDat hoorde toen ook bij de politiek in die dagen. Met Spanje ging het eveneens ook Spanje had zijn agenten. En nu komen we op iets dat het karakter van Amalia van Sohns nu juist niet tot eere strekt. Maar wij zijn op 't oogenblik ook niet bezig haar te beatificeeren, we deelen alleen haar karakter zoo veel mogelijk naar waarheid mede, en vertellen de historie der 17e eeuw. Spanje gaf van tijd tot tijd ook wel eens geschenkjes. En al ging het dan niet met zoo geestige brieven als die van Richelieu, het was niet minder politiek. En onze prinses van Oranje scheen niet zoo ondankbaar voor die geschenkjes van Spaansche zijde, al bestonden ze niet in schitterende oorbellen, maar zelfs mag men de Fransche geschiedschrijvers gelooven in zooveel en zooveel neergeteld geld, en klinkende schijven! Zoo deelt de geschiedenis het mede: maar ook met de

Gedigitaliseerde gedrukte materialen Haags Gemeentearchief

Jaarboeken geschiedkundige vereniging Die Haghe | 1897 | | pagina 424