246
AMALIA VAN SOLMS EN CONSTANTYN HUYGENS.
was
van Solms zag het heil
geschiedschrijvers is het al hetzelfde: ook zij zijn ver
deeld in twee kampen.
Maar wat vaststaatAmalia
des volks in den vrede.
Constantyn Huygens daarentegen, gehecht als hij
aan zijnen prinselijken meester Frederik Hendrik, met
hem vol geestdrift voor den oorlog, met dezen steeds ge
bogen over nieuwe plannen voor nieuwen krijgsroem,
zóó zelfs dat hij niet uit de tent was te slaan, zooals
van hem verhaald wordt, Constantyn Huygens meende
alles te moeten doen ter wille van den Franschen koning,
en was overtuigd, dat de oorlog tegen Spanje moest
worden voortgezet.
Maar de blik van Amalia van Solms reikte verder.
Hier is het te pas wat over den dichter Constantyn
Huygens gezegd is door den onsterfelijke!! Potgieter.
In zijn onovertroffen „Rijksmuseum” behandelt hij, naar
ge weet, vier onzer dichters: Cats (om dien ook eens te
noemen), Huygens, Hooft en Vondel.
En de verzen van Cats vergelijkt hij daar met onzen
Oud-Hollandschen trekvaart, zonder leven, zonder beweging
behalve bijna alleen de kringetjes, gevormd door de lijn
■van het jagertje.
En Huygens wordt daar vergeleken bij den Haagschen
hofvijverhij blijft beperkt binnen dien engen Haagschen
kring, soms, doch zelden, vliegt hij er uit, en klept de
wieken eens in een andere atmosfeer, doch dat is maar
van tijd tot tijd.
Maar mooi als die Hofvijver is, blinkend in Gods zonne,
terwijl de zwanen er zich in spiegelen en langzaam heen
en weer drijven, wekt hij de bewondering' van een ieder.
Potgieter zegt het van Huygens, als dichter, maar het
komt me voor, dat die vergelijking ook met reden kan