250
AMALIA VAN SOLMS EN CONSTANTYN HUYGENS.
kwam er nietdat
Amalia van Solms
zonder er iets meer voor te eischen dan het gewone sa
laris dat hem toekwamhoe hij zijn bemoeiingen en hulp
heeft verschaft bij het huwelijk van prins Willem den
Tweeden met de koningsdochter van Engeland; hoe bij
zijne dagen geheel doorbracht in dienst van Zijne Hoog
heid. en alleen des nachts tijd moest vinden zich bezig
te houden met de letteren; en dan vraagt hij of de be
handeling welke hij nu ondervindt, in evenredigheid is
met de vele diensten, der prinses en Zijner Hoogheid be
wezen.
Een antwoord op dat schrijven
volgde eerst later, toen de politek van
had gezegevierd en de vrede was gesloten. Toen volgde
zij weer Constantyn Huygens, maar dat was een andere
tijd!
Men heeft gezegd, indien zij geluisterd had naar den
raad van Constantyn Huygens, dan had ze zooveel last
niet gehad met de regeling van de nalatenschap van
Frederik Hendrik, dan had ze geen vreemde als den
keurvorst van Brandenburg behoeven te betrekken in
onze Nederlandsche zaken, en die van haar huisdan
hadde het nimmer zoover gekomen, dat het Hof van
Holland de voogdij had over den kleinzoon, met hare
toestemming.
Doch daar staat tegenover, dat Amalia van Solms de
Regenten voor zich en haar geslacht zocht te winnen,
dat zij zoodoende alle moeite deed, het machtige Am
sterdam aan hare zijde te trekken, -en dat ze hoopte,
door veel toe te geven, later ook veel te zullen verkrij
gen. Het is gezegd, dat zij streefde naar de souvereiniteit;
is het wonder dat zij voor haar huis de souvereiniteit
wilde, zij wier huis zich kon beroemen, af te stammen
van Karei den Grooten? Is het wonder, dat hun beider