251
AMALIA VAN SOLMS EN CONSTANTYN HUYGENS.
van
Solms
was de gouden eeuw,
roem op ’t oorlogsveld, niet alleen
Holland in Europa, maar ook vooral
en kunsten.
van een anderen dichter
zoon later een dwazen sprong deed, wellicht om tot die
souvereiniteit te komen? Maar wanneer zulk een souve-
reiniteit in strijd zou zijn geweest met het helang des
volks, dan zou Amalia van Solms geen stap in die rich
ting hebben gezet: dat blijkt uit de afkeuring die zij
uitsprak over den aanslag van haren zoon op Amsterdam,
en het misnoegen, dat zij over zijn gedrag toonde-
al keur ik het gedrag niet goed van een moeder, die bij
de tijding van het overlijden van haar kind onbewogen
en koud blijft.
Toen de vrede eenmaal was gesloten, stond Huygens
haar weder trouw ter zijdeals onverschrokken dienaar
van het huis van Oranje al verschilde soms zijn
meening van de hare kwam hij immer op voor dè
rechten van haar kleinkind.
En nu komen wij tot een derde rapport. Daarvan is
weliswaar niet zooveel te zeggen, doch het is het meest
boeiende gedeelte uit Amalia’s levenhare liefde voor de
kunst en de. wetenschap, waarin Huygens haar trouw
ter zijde stond.
De eeuw van Frederik Hendrik
niet alleen om den
om den invloed van
om den bloei der letteren
En hier geldt het woord
Aan Nassau dankte ’t land zoo vaak zijn krijgsvictorie,
Maar Nassau stookte in Noord en Zuid
Het vuur der wetenschap en de oude landhistorie,
Bazuint tot Nassau’s eer der wetenschappen glorie,
Der kunsten zegepraal in duizend monden uit.
Wanneer het gold de bevordering van kunsten en
wetenschappen, dan stond Amalia van Solms aan de spits
