272
bij
HET HAAGSCHE BOSCH.
het beschaafd publiek
aan ’t werk zag op Korten Vijverberg, Oranjeplein en
voor de Nieuwe Kerk; zelfs de doorgaans kalme en be
scheiden Avondpost verloor er de bedaardheid door en
sprak van schandelijk wandalisme.
Bovendien mag de aandacht van
weleens bepaaldelijk naar ons bosch heêngeleid worden,
want de Hemel vergeve ons deze uiting het wordt
schandelijk verwaarloosd, in dien zin althans dat men
elders de schreden wendt en langzamerhand onvatbaar
schijnt te worden voor de schoone, diepe indrukken welke
de gewelfde, groene tempelbogen der beuken, en de
gouden vonken die de zon door het dicht gebladerte
strooit, op een gezond ontwikkeld gemoed maken. Alle
Hagenaars hebben met de vreemdelingen gemeen dat zij
weten, dat het Haagsche Bosch bestaatde meeste dames
en heeren weten zelfs dat er eene Societeitstent (eigenlijk
eene Arabische moskee van bouw) ergens in dat bosch
ligten vooral dat er weleens muziek wordt gemaakt
verscheidene harer of hunner meenen zich zelfs te her
inneren dat er achter in” ook vijvers zijn, o ja! er
wordt bij ijstijd immers schaatsen gereden, maar ach
ze zijn zoo ver, wij hebben al zulk een eind geloopen en
boomen blijven toch altijd maar boomenen dan de
veiligheid, en dergelijke uitingen meer, zelfs de vraag of
het voor dames wel oorbaar is verder dan de Tent te
wandelen. Het antwoord is eenvoudig: gaat en ziet, hoe
verscheidene dames der eerste standen met of zonder
puck of terriër in de verwijderste lanen die doorgaans
niet de minst fraaie zijn haar natuurgevoel vergasten,
en hoe de moeders, die met hare teedere spruitjes het
Roomhuis, alias Boschhek, gaan bezoeken, met die on
veiligheid den spot drijven. Zou dan soms de mode er
bij in 't spel zijn? Foei, zij mag waarlijk wel zwijgen,