75
PRINCE MOUMNGH, ENZ.
De
en zeil te gader.
van haer top. De Vorst
zyn vuist het roer. Mendoza zelf stapt binnen
Nu wenkt Stevin de wonderkoets rolt nader.
Zy draegt en wiel, en dubble mast.
vrye statenvlag waait
Grypt in
De wind steekt opde koets beweegt, by zwellend linnen,
En fladdert henen, fier op d’ eerlast, dien zij torscht.
ons beider naem verkond?”
„Mijn Vorstelyk leerling, gy, die schittrend zegepraelde
By Nieupoorts duinen, waer gy als een Engel straelde,
Gezonden door de wrake Gods,
Tot den Sennacherib die Nederland verpletterde,
Hoe forsch klonk de bazuin, die ’t aerdryk overschetterde,
Op zulk een zending trotsch
Niets faelt er aen die eer dan slechts een zegewagen,
Waerin Mendoza zelf gedragen
Verbaesd ter neder zie op ’t on vermande land;
Dit zy uw Kapitool, dat zielsver won dring bare
Een zegekoets, waerop uw stam verheerlykt vare,
En die bestuerd zy door uw vorstelyke hand!”
Vry moogt ge ’s Heeren arm in
Myn Vriend (zegt Maurits). dien ik meester bly
mag noemen,
deez’ myn zege
roemen
Hem, die tot zwaerd my koos, en zond:
Heb dank! Uw boezem gaet van scheppingsaendrift
zwanger.
Wenkdat uw kunstgewrocht verschijne toef niet langer.
En dat de Roem te saem