79
FKEDEUIK HENDRIK EN AMALIA VAN SOLMS.
spoedig veranderde de rouwtoon in een vreugdekreet
„Wat son ’t schaen, of wij al sliepen..
Waecte schipper Mouring noch
„Weeran, riepen de Matroosen.
Is een man oft Mouring waer,
Ende Reëers die hem kozen.
Weeran, ’t is de jonge vaer.”
Op ’t sterfbed overreedde, ja dwong hem Maurits te
huwen, en Frederik Hendrik gaf gehoor aan dat laatste
en krachtige woord van zijn broeder en huwde de
vrouw zijner keuze, een gebeurtenis even gelukkig als
belangrijk voor het huis van Oranje en het volk van
Nederland.
De gemalin, met wie hij zich te ’s-Gravenhage den
4 April 1625 in den echt begaf, was Amalia, gravin
van Solms Braunfels, dochter van Johan, Albert en
zijne eerste gemalin Agnes, Elisabeth, Gravin van Sayu-
Wittgenstein. Dit huwelijk was zeer gelukkig, naast
den grootmoedigen stadhouder, stond eène vorstin zijner
waardig, zeker eene der edelste en merkwaardigste
vrouwen onzer geschiedenis. Zij schonk hem negen
kinderen, van wie wij noemen den lateren stadhouder
Willem II, den oudsten zijner kinderen, zijne dochter
Louisa Henrietta, gehuwd met den grooten keurvorst
van Brandenburg, en Albertina Agnes, die, gehuwd
met den Frieschen stadhouder Willem Frederik, den
Frieschen tak der Nassau’s aan Willem den Zwijger
verbindt.
Frederik Hendrik was vredevorst, en wel in de eerste
plaats voor de zoo verdeelde republiek. Hij had een