118
VAN PRINS WILLEM III.
1) Wicquefort, Histoire des Provinces Unies, livre vingtième.
2) Histoire de Guillaume III, Amsterdam, 1703, D. I., bl. 92.
twintig uur te laat was om daarvan te reppen, dat hij
den eed van getrouwheid aan zijn ambt had gezworen
en dat noch de zorg voor zijn goeden naam, noch de
rust van zijn geweten hem zouden toelaten dien eed
te breken En een ander maal, toen datzelfde lokaas
hem van franschen kant werd voorgehouden, weerklonk
zijn hooghartig antwoord dat hij nooit de verrader zou
worden der vrijheid, die Nederland aan zijne voor
vaderen te danken had en dat hij zich liever op zijne
goederen in Duitschland zou terugtrekken, en daar,
als eenvoudig edelman, zijn leven slijten met de jacht,
dan. tot welken prijs ook, zijn vaderland te verkoopen -).
Zulke taal, zoo verschillend van wat men in Whitehall
en te Versailles gewoon was, teekent den man, bij
wien plicht boven eigenbelang ging, en toonde hoe
was voor den uitslag eeher
onwaardigen grondslag ingeleid
dan ook al spoedig dat de Prins
de Staten liet weten, dat het
aan stukken te laten houwen
plicht boven eigenbelang ging,
weinig van hem te hopen
onderhandeling, op zoo
het einde daarvan was
als zijn gevoelen aan
beter zou wezen zich
dan de voorwaarden in overweging te nemen, waarop
de vrede zou kunnen worden verkregen.
De oorlogskans was evenwel den Prins aanvankelijk
niet gunstig, ofschoon er toch eenige verademing in
den benarden toestand kwam: in het zuiden des lands
wist het kleine Aardenburg een aanval der Franschen
te weerstaan, waardoor Staats-Vlaanderen behouden
bleef en de uitvoering voorkomen werd van hetgeen
tegen Zeeland werd beraamdin het noorden bood
Groningen kloekmoedig tegenstand aan den bisschop
