130 VAN PEINS WILLEM III. zijn door de onstuimigheid en het zelfvertrouwen van den Prins, zeker is het dat hij zeer goed inzag hoe veel er nog voor hem te leeren vielvan den kant der vijanden werd hem dan ook de lof niet onthouden dat hij nuttige lessen voor het vervolg wist te trekken uit de nederlagen, die hij onderging En de eigenzinnig heid” waarmede, na elk dier nederlagen, Willem van Nassau de titel van prins van Oranje werd hem van de zijde der Franschen gewoonlijk onthouden steeds gereed stond den strijd te hervatten, was bij hen schier spreekwoordelijk geworden 2). Maar voor de Republiek was die volharding een zegenhad de Stadhouder ook slechts voor een oogenblik den moed laten zakken, dan hadden de Staten-Greiieraal onge twijfeld daarvan partij getrokken om een eind aan den oorlog te maken. Dat was sinds lang hun wensch, in tegenstelling met het gevoelen van den Prins, die overtuigd was dat, zoo lang Frankrijk niet gevoelig vernederd was, er niet te denken viel aan een vasten vrede. Vandaar een spanning tusschen Hunne Hoog Mogende en den Prins, die dreigde tot een volslagen verwijdering over te slaan 3). Van den eenen kant woog het belang dat het naast voor de hand lag, de Van hem werd gezegd „qu'il apprenait a vaincre a force d’être battu”. 2) Due d’Aumale, 1.1. bl. 526 „Guillaume d’Orange ne s’avou- era jamais vaincu; e’est un des traits de ce male et ferme caractère: sa pretention est justifiée par le glorieux entêtement qui ne saurait accepter la défaite ni abanclonner a l’adversaire un succès complet, incontesté”. 3) Journaal van Huygens, Aanteekening op 10 October 1675. „S. A. ne cajoloit pas assez ny le peuple ny ceux du Gouver nement, feu le Prince Guillaume et le Pr. Henry en aiant usé tout autrement”.

Gedigitaliseerde gedrukte materialen Haags Gemeentearchief

Jaarboeken geschiedkundige vereniging Die Haghe | 1899 | | pagina 265