168
KONING WILLEM I ALS ERFPRINS ENZ.
de hoop,
gaven van
i 1
samengaan met Oranje. In den regel,
hun hoofd en leider.
Met alle uitgewekenen, koesterde Prins Willem V
om eenmaal zijne verloren rechten te herwinnen,
daarbij rekenende op den steun van de hoven van
Engeland en Pruisen. Op den 19den Juli 1795 verleende
de Prins aan zijn tweeden zoon, Prins Frederik, den
lateren Oostenrijkschen generalissimus, volmacht en
instructie tot het samentrekken van troepen in het
Hannoversche. De uitgewekenen van het voormalige
Staatsche leger en Fransche emigranten korpsen, die
sinds 1793 naast elkander gestreden hadden, vormden
de kern dier troepen, in de Geschiedenis bekend onder
de benaming van Rassemblement van Osnabrüclc.
van eenheid, dat bij het leger nog aanwezig mocht zijn.
Immers velen en daaronder het meerendeel der officieren
meenden, terecht of ten onrechte, het vaderland een
dienst te bewijzen door zich toch gebonden te blijven
achten aan den eenmaal afgelegden eed. Het samengaan
van het vaderland en het doorluchtig Huis van Oranje,
gedurende meer dan twee eeuwen, maakte dat menigeen
beider belangen onafscheidelijk waande. En nu moest
de keuze gedaan worden: in het land blijven en dus
tegen Oranje of met Oranje naar den vreemde
Zoodoende werd door de omwenteling de militaire
stamboom gesplitst in twee scherp van elkander af
wijkende zijtakken. Aan de eene zijde, de overschotten
der voormalige korpsen, die deel zouden uitmaken van
de Bataafsche krijgsmacht.
Aan de andere zijde, de émigrés. die voorzeker blijk
belanglooze opoffering in alle naaste voor
uitzichten. Dezen zullen wij volgen op hun weg van
was de Erfprins