168 KONING WILLEM I ALS ERFPRINS ENZ. de hoop, gaven van i 1 samengaan met Oranje. In den regel, hun hoofd en leider. Met alle uitgewekenen, koesterde Prins Willem V om eenmaal zijne verloren rechten te herwinnen, daarbij rekenende op den steun van de hoven van Engeland en Pruisen. Op den 19den Juli 1795 verleende de Prins aan zijn tweeden zoon, Prins Frederik, den lateren Oostenrijkschen generalissimus, volmacht en instructie tot het samentrekken van troepen in het Hannoversche. De uitgewekenen van het voormalige Staatsche leger en Fransche emigranten korpsen, die sinds 1793 naast elkander gestreden hadden, vormden de kern dier troepen, in de Geschiedenis bekend onder de benaming van Rassemblement van Osnabrüclc. van eenheid, dat bij het leger nog aanwezig mocht zijn. Immers velen en daaronder het meerendeel der officieren meenden, terecht of ten onrechte, het vaderland een dienst te bewijzen door zich toch gebonden te blijven achten aan den eenmaal afgelegden eed. Het samengaan van het vaderland en het doorluchtig Huis van Oranje, gedurende meer dan twee eeuwen, maakte dat menigeen beider belangen onafscheidelijk waande. En nu moest de keuze gedaan worden: in het land blijven en dus tegen Oranje of met Oranje naar den vreemde Zoodoende werd door de omwenteling de militaire stamboom gesplitst in twee scherp van elkander af wijkende zijtakken. Aan de eene zijde, de overschotten der voormalige korpsen, die deel zouden uitmaken van de Bataafsche krijgsmacht. Aan de andere zijde, de émigrés. die voorzeker blijk belanglooze opoffering in alle naaste voor uitzichten. Dezen zullen wij volgen op hun weg van was de Erfprins

Gedigitaliseerde gedrukte materialen Haags Gemeentearchief

Jaarboeken geschiedkundige vereniging Die Haghe | 1899 | | pagina 303