PRINS WILLEM GEORGE FREDERIK VAN ORANJE EN NASSAU. 183 bij de verdediging der hun toevertrouwde posten tusschen Kortrijk en de Noordzee, dan zouden de Franschen niet een jaar later nogmaals op Nederlandschen bodem hebben gestaan. De overwinningen van Orchies en Mouchin gaven weken lang stof aan de Hollandsche dagbladen om Prins Frederik en zijn broeder te roemendoor hunne verrichtingen hadden zij den val der Fransche vestingen Valenciennes en Condé verhaast. Men besloot thans le Quesnoy te belegeren. Terwijl echter de Engelschen baatzuchtig alleen eigen belangen behartigden, lieten zij hunne bondgenooten aan zich zelf over en gingen Duin kerken belegeren. Aan de Staatsolie troepen, staande tusschen beide deelen der gescheiden krijgsmacht, werd de weinig benijdenswaardige taak opgedragen om het voortdringen der Franschen in Vlaanderen te beletten. Deze opdracht viel te moeilijker, aangezien het Comité de salut public” te Parijs de geheele mannelijke bevolking van Frankrijk onder de wapenen had geroepen, zoodat eiken dag duizenden gewapenden de Fransche gelederen versterkten Geruimen tijd vermochten de Erfprins en zijn broeder om aan den overmachtigen vijand het hoofd te bieden. O.a op 27 Augustus werd er bij Lannoy woedend gevochten. Volgens het rapport van Oranje aan de Staten-Generaal viel de overwinning vooral aan Prins Frederik te danken. Een hooggeplaatst Pruisisch bevelhebber verklaarde openlijk „dat geen enkel officier „in de Marken het dien Vorst in dapperheid en overleg „kon verbeteren^’. Den 8sten September 1793 noodzaakte generaal Houchard den hertog van York met zijne Britten, Oostenrijkers, Hannovranen en Hessen het beleg van Duinkerken de oude veste van Jan Bart op te breken,

Gedigitaliseerde gedrukte materialen Haags Gemeentearchief

Jaarboeken geschiedkundige vereniging Die Haghe | 1899 | | pagina 318