188 PEINS WILLEM GEORGE FREDERIK VAN ORANJE EN NASSAU.
Aan het Britsche hof ontmoette, hij Prinses Mary, een
der jongere dochters van Koning George II en vroeg
haar, hand: tot enkel rouw en teleurstelling voor beiden.
In April van het jaar 1798 keerden de politieke ver
houdingen zoo ongunstig voor Duitschland dat de Prins
zich op nieuw ter beschikking van den Keizer stelde,
’t Liefst ware hij. ook met het oog op zijn gezondheid,
in Duitschland gebleven onder de bevelen van den aarts
hertog Karei. Maar Keizer Frans II had den Prins het
opperbevel over het leger in Italië toegedacht. Alvorens
droeg Zijne Majesteit hem op het leger en de position
in Italië te gaan inspecteeren. Vóór zijn vertrek had hij
het ongeluk in het „Prater'’ te Weenen van het paard
te vallen en wel juist op den rechterschouder. Uit
Italië terug gekeerd zijnde, bracht de Prins verder den
zomer te Weenen door. In November werd hij op
24-jarigen leeftijd benoemd tot de hoogste militaire
waardigheid, die van keizerlijk-koninklijk veldtuigmeester
in het Oostenrijksche leger, en tevens belast met het
opperbevel over het leger in Italië.
Grootsche verwachtingen waren op Prins Frederik
gebouwd! Bevoegde beoordeelaars meenden, dat zijne
talenten als veldheer zelfs tegen Bonaparte waren opge
wassen. HelaasNog geen vier weken nadat Prins
Frederik het opperbevel had aanvaard, werd hij te Padua
op het ziekbed geworpen. Een rustelooze werkzaamheid
en het ongezonde klimaat sloopten zijn door de ver
wonding van Werwick sterk ondermijnde gestel geheel,
zoodat de Prins in den ochtend van den 6den .Januari
overleed, aan de gevolgen van beeneter en van koudvuur.
Een schok voer door de gelederen van het leger in
Italië. Alle schouwburgen en openbare vermakelijkheden
te Padua en Venetië werden gesloten. De geheele
