212
KONING WILLEM II ALS KRIJGSMAN.
tooneelen. Het jaar
Fransche wapenen in 1
op het einde daarvan
tot over de grenzen van
een Franschen cavalerist tot zijn gevangene. Wie het
rapport over de laatstgenoemde operatiën van den
Hertog van Wellington aan den Minister van Oorlog
Graaf Bathurst opslaat, kan daarin o. a. lezen: „Ik
verzoek Uwe Lordschap de aandacht van Z. K. H. den
Prins Regent in het bijzonder te vestigen op Z. D. H.
den Erfprins van Oranje, wiens gedrag op het slag
veld, gelijk bij elke andere gelegenheid, hem aanspraak
geeft op de hoogste aanbeveling en die de opmerk
zaamheid getrokken en hem de achting verworven heeft
van het geheele leger”.
Had ook de overwinning bij Salamanca den Engel-
schen veldheer de poorten van Madrid geopend, in
hare gevolgen was zij niet van blijvende waarde. Toen
hij toch het behaalde voordeel wilde voortzetten en in
noordelijke richting oprukkende, meende den vijand
naar de Pyreneën te kunnen terugdrijven, stootte hij
het hoofd voor het duchtig versterkte kasteel van Burgos.
Terzelfder tijd trokken de Fransche generaals hunne
troepen derwaarts zamen, terwijl de zijne door het
achterlaten van een groot deel daarvan in de Spaansche
hoofdstad niet in staat waren aan de overmacht het
hoofd te bieden. Zoo werd Wellington genoodzaakt de
behaalde voordeelen op te geven en zoo leerde Prins
Willem, wat hem persoonlijk aangaat, ten koste van
zware diensten onder hachelijke en nu en dan levens
gevaarlijke omstandigheden, alle moeielijkheden ver
bonden aan een terugtocht kennen met de daarbij
voorkomende nederdrukkende en soms weerzinwekkende
1812, zoo noodlottig voor de
Rusland, was deze in Spanje gunstig;
was de Engelsche legermacht
Portugal terug moeten trekken.
