223 KONING WILLEM II ALS KRIJGSMAN. geweerkogel strijd moet staken tegen die pal staande Infanterie die, ■wakker ondersteund door de Engelsche en Nederland- sche ruiterij, hare stelling weet te bewaren trots de afgrijselijkste verliezen aan dooden en gewonden. En te midden van die onverpoosde aanvallen en tegenaanvallen der ruiterij rukt de Fransche infanterie op nieuw ten aanval op tegen la Haye Sainte. De Prins zendt tot afweer haar twee bataljons te gemoet: zij worden onder den voet gereden. Maar hunne makkers steeds in carrés geschaard blijven als rotsen staan op de aansporing en het voorbeeld van den Prins van Oranje, die te midden van den chaos den Hertog belooft „dat hij geen duim gronds zal verliezen” en daar diens verzekering ontvangt „dat hij voor dit gedeelte zijner stelling geen zorg koestert, omdat het in zoo goede handen is.” Toch gaat la Haye Sainte verloren, nieuwe Fransche bataljons dagen op en beginnen de carrés der Ver bondenen met tirailleurvuur te teisteren terwijl vijande lijke opgereden batterijen geheele gelederen wegmaaien. Nog houdt het centrum, nog voert de Prins achtereen volgens onze karabiniers en de lichte brigade de Ghigny ten aanval tot omstreeks half acht de Keizer eene laatste poging waagt om dat centrum te verpletteren. De oude garde, de keurbende beproefd in zoo vele veldslagen, zal het den genadeslag toebrengen. De Prins van Oranje ziet het naderende gevaar en geheel alleen rent hij naai de Nassausche troepen die thans in de voorste linie staan, om ze aan te voeren tot een tegenaanval, toen zijn paard wordt neergeschoten en hij zelf ter aarde zinkt door een geweerkogel in den linkerschouder ge troffen Op het oogenblik der beslissing vloeit op nieuw het

Gedigitaliseerde gedrukte materialen Haags Gemeentearchief

Jaarboeken geschiedkundige vereniging Die Haghe | 1899 | | pagina 358