26]
PRINS PREDBKIK DER NEDERLANDEN.
de Span-
het ontzet
i de Neder-
nederlaag
zonen Brussel zouden binnenrukken. Veel beter ware
het o.i. geweest niet de Prinsen van den bloede maar een
anderen legerbevelhebber b.v. den luitenant-generaal
Chassé, naar den kolk van den opstand te zenden.
Voor zich zelf bezwaren in te brengen tegen een
opdracht, welke Prins Frederik op staatkundige gronden
af keurde doch welke begeerlijk scheen voor den
krijgsman, vermocht de Prins niet. Wél drong hij
ernstig aan bij den Koning om het leven van den
troonopvolger niet aan gevaren bloot te stellen. De
eerste September-dagen rechtvaardigden zijne inzichten.
Nog in hoogen ouderdom verklaarde de Vorst,
dat de doodeïijke angst te Vilvoorde door hem uit
gestaan voor den Prins van Oranje, die zich binnen
Brussel bevond, terwijl hem de handen door ’s Konings
instruction, door weifeling en besluiteloosheid der
regeering waren gebonden, nooit in zijn leven zijn
overtroffen. Weinige dagen later zond de Koning
nogmaals zijn tweeden zoon naar Brusselmaar
weder zonder bepaalde volmacht en met een te
zwakke troepenmacht. Niettegenstaande hun dapper
heid leden onze troepen in de dagen van 23 tot 26
September 1830 te Brussel de nederlaagtevens was de
naam van Prins Frederik als legeraanvoerder in de
waagschaal gesteld. Het verlies van Brussel in 1831
viel te vergelijken met de verdrijving van
jaarden vóór Leiden in 1574. Evenals na
van Leiden de macht van Koning Philips in
landen was verbroken, ging na de nederlaag van
Brussel België voor goed verloren voor de dynastie van
Oranje. Ontmoedigd en door desertie van de Belgen
verzwakt, moest het overschot onzer krijgsmacht in
October het Zuiden ontruimen. Onvergetelijk zorgvol
