316
HENDRIK, PRINS DER NEDERLANDEN.
overprikkeling maar al te vaak
geestesontwikkeling en
vergeten.
Den volgenden dag redde de Juno onder zeer moeielijke
omstandigheden negen man der equipage van een
Spaansche brik, die zinkende was, en bracht de menschen
behouden te Cadix. De thans hoogbejaarde vice-admiraal
P. A. van Rees, was een der officieren die voor deze
moeielijke redding de erkentelijkheid des prinsen en
eene belooning voor ’t redden van schipbreukelingen
verwierf.
Evenals bij de Ruijter kwamen bij Prins Hendrik ge
woonlijk de woorden niet vlot over de lippen, zeide
hij nooit een woord ten onpas en maakte zich hoogst
zelden driftig. Men herinnert zich slechts eens, dat Prins
Hendrik zich tegenover een officier vergat, ’t Was bij
gelegenheid van het vertrek van H. M. de Koningin Anna
Paulowna uit Genuade officier van de wacht zou den
kommandant waarschuwen, als de stoomboot, waarmee
H. M. vertrok, de Prins van Oranje passeerde. Doch
dit werd vergeten, en de prins liet zich harde woorden
ontvallentoen later bleek, dat de fout aan een onder
officier lag en de prins den officier onrechtvaardiglijk
bejegend had, liet hij alle officieren bij zich komen,
gaf den verongelijkte de hand en bood zijne excuses aan.
Op een dezer reizen naar de Middellandsche Zee had
de prins als gasten de zeeschilders Schotel en Van
Beest bij zich aan boord, terwijl de fransche zeeschilder
Gudin meermalen het schip van den prins bezocht. Gul
van aard hield hij veel omgang met zijne officieren,
die om de beurt bij hem aan tafel genoodigd werden,
’s Zondags was ’t steeds diner bij den kommandant,
en ’t eerste glas aan het dessert werd geregeld door
den prins gewijd aan de absente betrekkingen.