329 DE GROOTHERTOGIN VAN SAKSEN. toen Prinses Sophie huwde met Karel Alexander, dien kenner en beschermer van kunst en letteren, en haar vast verblijf nam in Weimar met al zijne traditiën, nog altijd een middelpunt voor letter- schilder- en toonkunst, waar zij de herinneringen aan Wieland, Herder, Schiller en Göthe nog levendig vond, waar zij Liszt leerde kennen en zag ontwikkelen, om slechts één te noemen uit velen der groote geesten die voor korter of langer verblijf te Weimar toefden. Daarbij de nabijheid van Jena en Eisenach, beiden in haar Groothertogdom gelegen, gene met zijne wereldbekende hoogleeraren in wijsbegeerte en natuurwetenschappen, deze met den Wartburg, waaraan zooveel verheven herinneringen verbonden zijn. De Groothertogin stelde inzonderheid prijs op de werken van Shakespeare, wiens wereld- en menschen- kennis, ons het leven schilderende zooals het is, tragisch zoowel als komisch, haar zeer aantrok. Opmerkingswaardig is het, dat Shakespeare in Enge land bij zijn leven weinig geëerd, en tot lang na zijn dood bijna niet gekend was. Eerst veel later, in het midden der 18de eeuw, zijn zijne werken door Garrick, kleinzoon van een naar Engeland uitgeweken hugenoot, op het tooneel teruggebracht, en in de bewondering van het Engelsche volk hersteld. Sedert dien tijd was het voornamelijk de Duitsche kritiek, die aan Shakespeare zijn verheven standpunt waarborgde. De Groothertogin heeft vooral Shakespearè’s werken leeren kennen en eeren door haar Engelschen leermeester, den heer Marshall, die haar van Holland naar Weimar vergezelde en tot in Imogen leeftijd haar vertrouwden secretaris bleef Door zijn ontwikkelde kennis en breede opvattingen van geest stond Marshal hoog bij de Groot hertogin aangeschreven.

Gedigitaliseerde gedrukte materialen Haags Gemeentearchief

Jaarboeken geschiedkundige vereniging Die Haghe | 1899 | | pagina 467