398 HET TEGENWOORDIGE PALEIS IN HET NOOBDE1NDE, ENZ.
Maar ook dit werd haar geweigerd. Daarentegen
werden de vertoogen van haar stiefzoon om zich in
den Haag te komen vestigen, steeds dringender. De
Prins deed haar vage beloften voor de toekomst van
Frederik Hendrik en trachtte haar op allerlei wijzen te
overreden om te vertrekken.
Louise de Coligny durfde toen niet langer weigeren.
Zij beloofde te komen, maar zocht met vrouwelijke
scherpzinnigheid allerlei uitvluchten om de reis uit te
stellen. Eerst in Juli nam zij in het belang van haar
zoon het besluit haar rustige residentie te Middelburg
te verlaten en naar den Haag te verhuizen.
Begin Augustus kwam zij met hare kinderen alhier
aan en den 5™ kwamen de Staten haar verwelkomen.
Haar kinderen hadden in 1591 den volgenden leeftijd
bereikt: Louise Juliana 15, Elisabeth 14, Brabantine
11. Emilia Antwerpia 10 en Frederik Hendrik 7 jaar.
De woning waarin de Prinses op kosten van den
lande was gehuisvest, was de oude huisinge van
Brantwijck, welke geheel tot hare commoditeit was
ingericht.
Reeds in Januari 1591 had Prins Maurits den Staten
van Holland „doen voorhouden en versoecken, dat
gemerckt de Princesse van Orange langen tijdt aen-
gehouden heeft omme met het jonge Heerken haren
Soone alhier in den Hage te mogen komen resideren,
door dien sijluijden in Zeelandt niet wel aerden kunnen
deselve vergunt soude mogen werden de bewooninge
van de geheele huysinge van Brandtwijck tot laste van
den lande, sooveel de huyre aengaet, door dien hare
Excellentie in Zeelandt egeene lasten van huyre heeft
gedragen.” Hoezeer deze beweering geheel en al bezijden
de waarheid was en lijnrecht in strijd met de wenschen