398 HET TEGENWOORDIGE PALEIS IN HET NOOBDE1NDE, ENZ. Maar ook dit werd haar geweigerd. Daarentegen werden de vertoogen van haar stiefzoon om zich in den Haag te komen vestigen, steeds dringender. De Prins deed haar vage beloften voor de toekomst van Frederik Hendrik en trachtte haar op allerlei wijzen te overreden om te vertrekken. Louise de Coligny durfde toen niet langer weigeren. Zij beloofde te komen, maar zocht met vrouwelijke scherpzinnigheid allerlei uitvluchten om de reis uit te stellen. Eerst in Juli nam zij in het belang van haar zoon het besluit haar rustige residentie te Middelburg te verlaten en naar den Haag te verhuizen. Begin Augustus kwam zij met hare kinderen alhier aan en den 5™ kwamen de Staten haar verwelkomen. Haar kinderen hadden in 1591 den volgenden leeftijd bereikt: Louise Juliana 15, Elisabeth 14, Brabantine 11. Emilia Antwerpia 10 en Frederik Hendrik 7 jaar. De woning waarin de Prinses op kosten van den lande was gehuisvest, was de oude huisinge van Brantwijck, welke geheel tot hare commoditeit was ingericht. Reeds in Januari 1591 had Prins Maurits den Staten van Holland „doen voorhouden en versoecken, dat gemerckt de Princesse van Orange langen tijdt aen- gehouden heeft omme met het jonge Heerken haren Soone alhier in den Hage te mogen komen resideren, door dien sijluijden in Zeelandt niet wel aerden kunnen deselve vergunt soude mogen werden de bewooninge van de geheele huysinge van Brandtwijck tot laste van den lande, sooveel de huyre aengaet, door dien hare Excellentie in Zeelandt egeene lasten van huyre heeft gedragen.” Hoezeer deze beweering geheel en al bezijden de waarheid was en lijnrecht in strijd met de wenschen

Gedigitaliseerde gedrukte materialen Haags Gemeentearchief

Jaarboeken geschiedkundige vereniging Die Haghe | 1899 | | pagina 533