IÓ2
DE ST.-JACOBS-KERK TE ’s GRAVENHAGE.
„tien onevenredige Vensters die er zijn, met een zekere
„regelmatigheid in overeenstemming te brengen, door ze
„namelijk alle op gelijke breedte te maken en in te korten
„en wel door de spitsbopige sluitingen te vervangen door
„vlakke segmentbogen, de kleine Glasruitjes, in Lood,
„waarvan nu een aantal gebroken, en anderen geheel
„uitgevallen zijn, behooren te worden vervangen, door
„andere ruiten zoo groot die kunnen vallen, misschien
„kon met geringe kosten, men daardoor blauwachtige
„Glasruiten laten blazen of gieten, dat niet onaardig is
„en voorzeker het Gebouw ongekunsteld niet weinig luister
„zal bijzetten, het schilderen op glas, alhoewel thans geheel
„buiten de Mode, schijnt echter welligt door den kundigen
„Peters weder eenigsints in de smaak te zullen komen,
„ook hier zou dit misschien een plaats kunnen vinden,
„doch alleen dan nog maar voor het onderste */3 gedeelte
„der Glasvensters om de toetreding van het Daglicht niet
„te veel te belemmeren; 4'. om, vermits de beeren (dit
„zijn de binnen-conterforten) welke veel voorwaards staan
„niet zullen kunnen worden weggenomen of ingekort,
„zouden zij kunnen worden gemaskeert door daaraan
„dezelve kleur, als aan de banken te geeven”.
Had men toen aan dit, met zooveel overtuiging gedane,
verfraaiings-voorstel gevolg gegeven, dan ware onze kerk
voor goed bedorven geworden, want haar charme ligt
juist in haar ruimte, in hare doorzichten, in haar over-
welving, in hare rijke en hooge licht-toetreding; haar geheel
karakter als kerk had zij dan verloren, om te veranderen
in eene soort van spreekzaal van slechten vorm, van slechte
afmetings-verhoudingen en van eene ongewone indeeling
inderdaad, een goede geest heeft in de jaren 1828 30
over haar gewaakt en haar behouden.
Wat blijkbaar elk bezoeker en elk beschrijver dezer
kerk voortdurend trof en nog steeds treft, dat was en is
