Den 17" Mei d. a. v. had de opening plaats van zijn testament
dat den 19-1' October 1695 verleden was voor Adriaan Sterrevelt,
„Openbaer ende bij den Hove van Hollandt geadmitteert Notaris
in ’s-Gravenhage resideerende”. Kronyk van het Historisch
Genootschap, D. VII., bl. 405 en vgg.
Dat voorgevoel werd niet bedrogenwel was in het
volgend voorjaar ’s Konings gezondheid in zooverre her
steld dat hij weder te paard kon stijgen en deelnemen
aan het geliefkoosd jachtvermaak, maar daardoor juist
werd de afloop verhaast; de kracht om de teugels be
hoorlijk te hanteeren, had hij niet langer; bij een struikeling
over een onbeteekenenden molshoop, liet hij het paard
los, dat stortte en hem ter aarde deed vallen, waarbij
hij het sleutelbeen brak. Op zich zelve was de breuk niet
gevaarlijk, maar ’s Konings uitgeput gestel bleek tegen
den schok niet bestand. In den morgen van Zondag, den
9" Maart, gaf hij den geest. 3)
Lang daarna werd nog in een weinig bezocht gedeelte
van het park van Hamptoncourt, nabij eenige oude olm-
boomen, de plek aangewezen waar, volgens overlevering,
de noodlottige val zou hebben plaats gehad, waardoor het
leven van Willem III werd verkort. Dat die boomen
thans nog bestaan is niet waarschijnlijk; vermoedelijk
is die plek thans ten eenenmale vergeten. Daaren
tegen werd een elftal jaren geleden in een ander afge
legen oord, te Brixham, op de Zuidkust van Engeland,
een standbeeld voor den Koning opgericht, zoo dicht
mogelijk nabij de plaats, waar hij in 1688 zijne banier
plantte. Gelijktijdig werd te Belfast een ruiterbeeld ont
huld, ter herinnering aan den vorst, wiens naam nog
op den huidigen dag, in de Protestantsche streken van
Ierland hoog in eere wordt gehouden. Maar te ’s-Gravenhage,
dat zich beroemen mag de geboorteplaats van dien vorst
IIO PRINS WILLEM III IN BETREKKING TOT DEN HAAG.
