69
HET SINT ANTONIUS-GESTICHT TE ’s-GRAVENHAGE.
zekere Jacoba van Staapele, eene patiënte die daar ver
pleegd werd en die eenige dagen te voren eene krankzinnige
met een blik heeft willen slaan. De knecht heeft getracht
Jacoba door zachte woorden tot bedaren te brengen,
maar werd door haar uitgescholden. Hij rapporteerde,
binnengeroepen zijnde, aan Heeren Regenten wat er
gebeurd was, waarop Jacoba, ten voorbeelde der andere
krankzinnige medegevangenen, door de Regenten op
het verkeerde van haar gedrag gewezen werd, om zoo
op haar berouw te werken. Zij werd voor haar gepleegde
misdaad voor den tijd van acht dagen opgesloten in een
der hokken op de benedengang. Wanneer wij nu nagaan
dat er geschreven staat „ten voorbeelde der andere
krankzinnige medegevangenen”, dan kunnen wij niet
anders aannemen dan dat de schuldige eene krankzinnige
was, en wij kunnen ons dan tevens eene voorstelling
maken, hoe men in die tijden over zulke zieken dacht.
In eene resolutie van 10 Februari 1792 lezen wij aan
gaande de subjecten welke voor de tweede maal om den
drank of ander slecht gedrag in dit huis geconfineerd
werden, dat zij eenigen tijd zullen worden opgesloten
in het zoogenaamde Smousenhok op de benedengang.
Men kan hieruit afleiden dat het dolhuis tevens als
gevangenis gebruikt is, en wat zulks nog meer bekrach
tigt, is het volgende: Op 30 Mei 1797 verzoekt de
Baljuw van den Haag Alsche om Reinier Rulofs, door
schepenen van den Haag gecondemneerd om gedurende
zijn leven geconfineerd te blijven, in dit huis te mogen
plaatsen. Het werd geweigerd op grond dat buiten de
gevaarlijkheid van gemelden Rulofs, het huis niet geschikt
was voor diergelijke subjecten. Men ziet hieruit hoe groot
de geringschatting toen nog was voor die ongelukkige
zieken, dat de baljuw of rechter zoo iets durft aan te
vragen. Genoemd gevaarlijk subject is toen getrans-
