74
HET SINT ANTONIUS-GESTICHT TE ’s-GRAVENHAGE.
prijzen dat zij den verplegers strenge wetten voorschrijven,
wat het laatste aangaat zoo verdient zulks groote af
keuring en het laat zich niet goed overeenbrengen met
hun voorschrift: „nooit te vergeten dat zij met menschen
te doen hebben, die van hun verstand beroofd zijn”, en
met hetgeen verder als voorschrift wordt opgegevenDe
verplegers mogen geen ruwe uitdrukkingen, schimp of
smaadredenen bezigen, hen nimmer met den naam van
„dwaas, gek of dergelijke woorden” betitelen. De patiënten,
zoo staat er verder, moeten altijd aangesproken worden
alsof zij volkomen bij hun verstand waren, de zieken
niet uitlokken om dwaasheden te verkoopen. Zij moeten
de patiënten in alles goed observeeren en verslag doen
aan Regenten; zij mogen buiten het huis niets mede-
deelen aan familie of wie ook.
Verordeningen en voorschriften zooals ik in de notulen
las zijn zeker mooi en spreken van liefde, maar... werden
die verordeningen opgevolgd? Ik ben van het tegendeel
overtuigd.
In het jaar 1846 werd er een voorstel gedaan tot uit
breiding van het Gesticht wegens het groot aantal patiënten,
Op 17 Mei heeft de architect Saraber een plan tot uitbrei
ding ingezonden, om boven de gezelschapszalen in de
mannen- en vrouwenafdeeling eene verdieping tot slaapzalen
en reconvalescenten-kamers op te bouwen. Het werd goed
gekeurd; de vrouwenvleugel is er echter bij ingeschoten.
In 1847 is er weer over verbouwing gesproken.
Burgemeester en Wethouders verzoeken Regenten ten
spoedigste te willen melden hoeveel daartoe door Regenten
kan worden bijgedragen, omdat door hun Edelachtbaren
niet wel aan den Raad een voorstel kan gedaan worden
om ook uit de stadskas tot verwezenlijking van het plan
een bepaalde som bij te dragen, indien niet tevens kan
worden gezegd hoeveel het Gesticht zelf daartoe wil af-
