177
Dit brengt ons terug tot het politiek karakter der
Pers, zooals het zich in den „Franschen tijd" onderden
Napoleontischen druk openbaarde. Bij decreet van 5 Februari
t8io werd het getal drukkers voor iedere stad en elk
departement bepaaldniemand mocht drukker worden
die niet had doen blijken van zijne bekwaamheid, zijn
goed gedrag en zijne liefde voor het Vaderland en den
Souverein. Even als de boekhandelaren moesten zij zich
12
DE HAAGSCHE DAGBLADPERS IN DE I9E EEUW.
mentaire rubriek smakelijker en genietbaarder te maken,
faalde. Juist dat treden op het distelig pad van (feitelijke)
Kamer-overzichten deed den beker overloopen. Want
Kamerleden die bevredigd worden door hetgeen niet
letterlijk uit hun mond weergegeven wordt, waren toen
reeds met een lichtje te zoeken en zijn ook nu nog zeer
schaars. De anti-Staats-Courant-beweging gistte door en
onder het eerste Ministerie-Heemskerk, geloof ik, werd
de knoop doorgehakt en de Nederlandsche. Staats-Courant
teruggebracht tot de eerzame agenda van Koninklijke
besluiten en beschikkingen en van meestal droge soms
wel eens interessante mededeelingen op handels- en
consulair gebied. De heer Heemskerk, zelf bekwaam
Journalist, in zijn tijd, wist wel waar de schoen kon
wringen en stelde de Staats-Courant a l’abri van iederen
aanval op zijn inhoud als dagblad, want deze schitterde
voortaan door zijn afwezigheid. Alleen maakte de Minister,
in zijne eerste periode vooral, nog wel eens een enkele
maal gebruik van den wenk, vaak door de oppositie
gegeven, om de Staats-Courant, waar ’t noodig was, tot
voertuig van de gedachten der Regeering te maken; en
wie bij zoo’n gelegenheid het onderwerp of het voorwerp
werden van zoo’n entre-filetje, dat aan pittigheid niets te
wenschen liet, was wèl af
