n8 DE HAAGSCHE TYPEN IN DE igE EEUW. van (jaribaldi, wordt ons een gepensionneerd officier, de Bourbon en zegt, zelfs in regten, niemand anders te zijn dan de zoon van den Dauphin van Frankrijk. Een ander portret, dat van Garibaldi, wordt duidelijk voorgesteld door die in onze stad woont. Ik wil mijn reeks van typen besluiten met de aan duiding van eenige ongelukkigen, die aller aandacht trekken en tegelijkertijd elks medelijden evenzeer ver dienen als opwekken, 't Is niet uit spotlust, maar om der wille van de volledigheid, dat ik ook deze aan mijne typen toevoeg. Dagelijks passeert voorbij mijn venster een vrouw of eigenlijk een jongejuffrouw die niet wel bij ’t hoofd is en zeer goed zou kunnen figureeren als de gepersoni fieerde nederigheid, daar zij „diep in ’t stof gebogen’’ met ’t hoofd zes palm, pardon I decimeter, van de straat steenen verwijderd, langs den weg slijpt; in gelijke tempo’s schuift zij, met den linkerarm op een kruk leunende, elke drie seconden haar groote voeten een stap verder, blijft aan de dertig seconden even zoolang staan en ziet met verwezen blikken om zich heen, in onverstaanbare taal eenige woorden prevelende. Die vrouw, ik behoef het nauwelijks te zeggen, is een bedelaarster; des avonds gaat zij dan ook, dag in dag uit, geregeld naar haar woning, met een voorschoot vol brood en een zak vol centen, ’t Zou mij niet verwonderen of, wanneer zij ’t avond of morgen komt te sterven wat een geluk voor haar zou zijn, zonder een ongeluk voor de maatschappij laat zij nog een aardig sommetje na. Dergelijke voorbeelden zijn meer gezien. Een andere ongelukkige stumpert is de blinde koopman in poetspoeder, enveloppen, papier, potlooden en andere bureau-behoeften, die zichzelf, trots het gemis van het gezigt, tracht te blijven onderhouden en zich, zonder

Gedigitaliseerde gedrukte materialen Haags Gemeentearchief

Jaarboeken geschiedkundige vereniging Die Haghe | 1905 | | pagina 129