I3I
DE HAAGSCHE TYPEN IN DE 19« EEUW.
koning voldoende, om den boekverkoopertedoen ontgloeien.
Bij uw vertrek bood hij u dan stellig nog een of ander
mooi gravuretje of plaatje aan, ter herinnering aan
„Willem den Eenige, den Voortreffelijke, den Heldhaftige”,
gelijk zijne koningsgezinde ontboezeming steeds luidde.
Men vertelde, dat Tetrode groote finantiëele verplich
tingen aan koning Willem II had, en dat de dankbaarheid
van den vereerder vooral daarom zoo groot was. Zeker
is het, dat men zich geen hartstochtelijker partijganger
kon voorstellen, dan deze meer en meer aan lager wal
gerakende boekverkooper, die in 1858, toen ook hier
oproerige geschriften verschenen, een der felle belagers
van den toenmaligen stand van zaken, den heer Engel
bert van Bevervoorde, op de Groenmarkt aanviel en
dezen in een woedende worsteling een stuk van den
neus afbeet. Er viel in dit opzicht met Tetrode geen gek
te scheren. Was zijn eeredienst voor den aangebeden
koning Willem II zoo groot, dat hij zelfs in zijn Museum
langs de onbeduidendste relikwiën van den vorst gaande,
eerbiedig het hoofd ontblootte, van koninklijke zijde schijnt
de ledige kas van den berooiden boekverkooper herhaal
delijk te zijn gevuld. Doch wat helpt het vullen van een
Danaïdenvat? Het merkwaardige Haagsche type slonk
hoe langer hoe meer, zijn Museum Willem II, dat van
de Nieuwstraat naar de Paviljoensgracht was verhuisd,
daalde van lieverlede en kromp zoo ineen, dat zijn inhoud
ongeveer op een kruiwagen kon overgebracht worden.
Zoo zag de vereerder van Willem II na den dood zijns
weldoeners zijne omstandigheden hoe langer hoe treuriger
worden, totdat het museum eindelijk op een stalzolder
terecht kwam, die slechts langs een stijle leer door een
luik te bereiken was. Het nam echter niet weg, dat men
op die staldeur in het onaanzienlijk steegje het opschrift:
„Museum Willem II” kon lezen.
