DE HAAGSCHE TYPEN IN DE igE EEUW. 134 houden, en schijn van vereeniging prat ging. Indien men de afvaart en ’s avonds weder de thuiskomst wilde bijwonen, moest men niet tegen een langen dag opziende uren van vertrek en aankomst lagen nog al uit elkaar. Maar het loonde de moeite wel. Een open schuit met banken aan den kant en een lange tafel in ’t midden, voorzien van een zeildoeksche tent en kleurig opgesierd, wachtte zeer vroeg in den morgen reeds aan de Turfmarkt op de feestgenooten. Daar nu de Turfmarkt een gracht is waar tegenwoordig weinig turf noch markt valt te bekennen was het blijkbaar zuiver uit een historisch-symbolisch oogpunt dat de leden der vereeniging hier bij voorkeur scheep gingen. Daar kwamen zij dan al spoedig aan met muziek en ’t vaandel voorop en de laatste jaren vergezeld van de respectieve vrouwen en dochters. Het geheele gezel schap werd tot verbazing der omstanders steeds in de schuit geborgen de vrouwen, die verreweg in de meerder heid waren, onder de tent rond de tafel, en de mannen op de voor- en achtersteven. Voorop de banierdrager, met het vaandel hoog opgeheven, geflankeerd door twee waardigheidsbekleeders met insignes en ernstige gezichten. Dan werd voor en achter het geïmproviseerde plezier jacht van wal geduwd en onder de tonen van „Wilhelmus” en „Wien Neerlands bloed”, werd het vaartuig langzaam toe te dienen, a charge de revenche, als de ander meent, u een contra-beleefdheid schuldig te zijn.” Tot voor weinig jaren verkondigden de couranten ons steeds getrouw, dat de Haagsche turfdragers hun ge- bruikelijken jaarlijkschen tocht naar Rotterdam zouden deze gewoonte, die door haar leeftijd den een privilege had gekregen, verschafte der een populariteit, waarop zij niet weinig

Gedigitaliseerde gedrukte materialen Haags Gemeentearchief

Jaarboeken geschiedkundige vereniging Die Haghe | 1905 | | pagina 145