DE HAAGSCHE TYPEN IN DE I9E EEUW.
137
een mofje
tipje van de opgenomen japon
en een slank figuurtje vraagt om een coquet toiletje en
dan komen de manieren, die in de omgeving juist
door jonge vrouwen zoo scherp worden afgekeken, als
van zelf met een paar woorden Fransch en Engelsch er bij.
Niemand kan het dan ook verwonderen dat zij aan
vechting gevoelen deze aangeleerde beschaving eens in
praktijk te brengen in den omgang met echte heeren,
geen namaakseltjes.
En dat gebeurt dan ook wel eens een enkele maal.
Met de chique, coquette elegance die zij zich hebben
eigen gemaakt, komen zij luchtig aantrippelen in het
half duister van den vallenden avond, wanneer zij van
het „atelier” komen het slanke figuurtje goed uitkomend
in een toiletje van den laatsten smaak; het voiletje, strak
gespannen, waar van tijd tot tijd even aan wordt ge
trokken, meer uit zenuwachtigheid en coquetterie, dan
wel uit noodzakelijkheidhet kijken der neergeslagen
oogen bedeesd naar de trippelende voetjes
in de eene hand en een
in de andere.
Dan een kuchje, een blik van verstandhouding en
„all right"; samen gaan zij verder de schemering en de
duisternis in.
’s Avonds laat komt zij thuis, maar o, dan heeft zij
zooveel excuses.
Madame was vandaag zoo lastig en Jt baltoilet van
freule B. moest absoluut klaar zijn, en daarna nog ver
schillende inkoopen voor den volgenden dag’t was vreese-
lijk, vreeselijk, zoo druk als zij ’t van avond had.
Haar vader, die van uit de verte iets vermoedt, omdat
hij maar een burgerman is, schudt 'ongeloovig het hoofd
en vermaant: „pas toch maar op, meisje, met dat late op
straat loopen”; maar moeder, die weet wat er te koop is
(ze is zelf ook jong geweest) is de opinie toegedaan
