336 DE JURISDICTIE-GESCHILLEN, ENZ. De Procureur-Generaal had dit bevel uit te voeren, maar het Hof zond twee secretarissen en een substituut- griffier naar de plaats, waar de ontvoering moest plaats hebbendie heeren begaven zich in een huis tegenover de deur van den toren en bleven daar ten einde toe aanwezig als vertegenwoordigers van het Hof en als officieele getuigen van de feiten, die daar zouden plaats grijpen. Nauwelijks een half uur, nadat de conferentie voorgoed uit elkander was gegaan, ’s namiddags omstreeks 2 uur zeer eenvoudig, en luidde dan ook het antwoord der Haagsche doctoren, dat de overledene was gestorven door verdrinking. Maar indien op het lijk verwondingen werden geconstateerd, werd het geval meer ingewikkeld. De geleerden verdeelden de wonden in drie categorieën: i°- volstrekt doodelijke, 2°- niet volstrekt doodelijke en 3°- niet doodelijke. De eerste categorie bevatte de wonden, waaraan een mensch onfeilbaar moest sterven, zonder dat eenige hulp zoude kunnen baten: tot de tweede soort behoorden de wonden i°- disperse lethaal waren, d.i. die uit haar aard doodelijk waren, tenzij bijtijds hulp werd verleend; 2° die twijfelachtig waren, waaraan sommige men- schen sterven en anderen niet; 3°- die ex accidenti lethaal waren, d.i. die niet uit haren aard doodelijk waren, maar door bijkomende omstandigheden den dood konden ver oorzaken. Hadden nu de geneesheeren bij eene sectie hun oordeel uit te spreken, dan raadpleegden zij hunne eigene ondervinding en aanteekeningen en verschillende boekjes, waarin professoren en doctoren uit hunne praktijk voorbeelden van verwondingen mededeelden met het verloop en den uitslag der behandeling. Vonden de geneeskundigen nu overeenkomst tusschen het geval, dat zij voor zich hadden en een of ander geval, dat in die aanteekeningen was omschreven, dan gaven zij hun oordeel overeenkomstig den uitslag, dien zij in die aanteekeningen vermeld vonden. En zoo kon het gebeuren, dat eene wonde, die den dood van iemand had veroorzaakt, toch werd verklaard, niet doodelijk te zijn, alleen omdat de een of andere professor vermeldde, dat hij eens een patient met een dergelijke wond had behandeld, en dat deze genezen was.

Gedigitaliseerde gedrukte materialen Haags Gemeentearchief

Jaarboeken geschiedkundige vereniging Die Haghe | 1906 | | pagina 342