I 14 het glanstijdperk van het koninklijk paleis.
Nu en dan deed zich ten hove hooren de hofzanger
de Chavonnes Vrugt, wiens naam nog wel in de herinnering
van heel bejaarde Hagenaars en oude musici voortleeft.
Een voortreffelijke tenor die zijn hoorders tot tranen kon
roeren, maar ook al geen financier. Niettegenstaande de
royale ondersteuning van Koning Willem II, verviel hij
toch tot lager wal en, uitstekend calligraaf als hij was,
maakte hij voor den kost allerlei gelegenheidspoëzie
die mooier geschreven en versierd, dan gedicht was.
Laat ik niet vergeten te vermelden de jeugdige zangeres
Sophie van Hove. Een charmante verschijning en een
zangeres di prima cartello. Ze huwde later met den
violist Offermans. Ik wil over haar familie een zeldzame
bijzonderheid vertellen. Zij was uit een gezin van 21
kinderen van denzelfden vader en moeder en die 21
kinderen zijn eenige jaren lang alle thuis gebleven, zoodat
aan de familie table d’höte, kan men wel zeggen, met
vader en moeder, 23 gasten aanzaten. Haar vader de oude
artistieke passementwerker Van Hove, broeder van den
schilder Bartreed nog tot een eind in de tachtig
’s winters flink schaatsen. Ik snapte hem eens toen hij
met de schaatsen onder den arm van den Boschvijver
kwam. Hij vroeg mij het niet aan zijn goede vrouw te
vertellen; ze hield veel van hem en was met het oog op
zijn leeftijd, bang voor ongelukken. Zoek dat ras nu nog
maarSophie van Hove werd later tot Hofzangeres aan
gesteld en deed zich vele malen hooren.
De toenmalige hofdansmeester was een beweeglijke
kleine Franschman, Deminière, die het druk had en het
zichzelf nog drukker maakte er bij.
Hij was een stuk kwikzilver, zooals dat bij een Fransch
man en vooral een „maïtre de danse et de maintien”,
behoort. „Dansacademies” had men toen nog niet. De
heer Deminière woonde op den Nieuwen Uitleg en nog
