De Struisvederkoopman, uit
V. DE GRAAF EN DE KERK.
„Men sei spreken mit wisen sin:
Qualijck te spreken en brenct niet in.”J)
W. v. Hildegaersberch.
1) Ontleend aan
de rijmspreuken van
uitgave vorderde onvermeld bleef; vandaar, dat wij bij ge
brek aan andere bronnen, feitelijk niet zóo heel veel van
het Grafelijk leven uit dien tijd vernemen.
HET GRAFELIJK LEVEN IN DIE HAGHE, IN DE XIVDE EEUW. 219
De Middeleeuwsche kerk was een hoogst merkwaardig
instituut, in zakelijken zin eene veel grootere en ruimere
plaats in de toenmalige maatschappij innemende, als thans
in de onze. Met eene zekerheid, die geen twijfel gedoogde,
kende en verklaarde zij het hiernamaals, beschikte zij
over de Goddelijke genade, en hielp zij de ziel, na
door den dood het lichaam verlaten te hebben, door het
gebed, op haar louteringsweg, hemelwaarts. Zich met geene
philosophische of physiologische beschouwingen ten dezen
inlatende, handelde zij in drievoudigen zin zóó practisch
en zóó zakelijk mogelijk, eerstens, door den mensch te
