’t blijft oranje boven
392
drecht, Haarlem, Delft, Leiden, Amsterdam, Gouda, Rot
terdam en Schiedam toen de stoet, waarmede de doo-
peling in een draagstoel naar de Kerk werd gebracht,
voorafgegaan door alle de dames van het Hof en begeleid
door pages en gardes-du-corps. En na afloop der ge
wijde handeling konden de kijkers zich nog verlustigen
in het zien afstappen der gasten aan het Mauritshuis,
waar een groot feestmaal werd aangericht voor de of-
ficieele wereld, en daarna in het op- en aanrijden voor
de Trêveszaal van de velen, die zich daar vereenigden
om den Prins hunne gelukwenschen aan te bieden einde
lijk nog in de algemeene illuminatie, waarmede de dag
besloten werd, en waarbij de geheele bevolking gelegenheid
vond om door opschriften en zinnebeelden van hare ver
knochtheid aan het Stadhouderlijk Huis te doen blijken.
Het was een feestdag als de Hofstad in lang niet had be
leefd, maar die zich ook niet spoedig zou herhalen driejaren
daarna overleed prins Willem IVeenige jaren later daalde
ook zijne gemalin ten grave. Dejonge Stadhouder, Willem V,
toen nog slechts een tienjarige knaap, bleef over als eenige
mannelijke spruit van den Oranjestamaan zijn leven alleen
hing het voortbestaan van het „éminente Huis”.
Maar God dank, het bleef „Oranje Boven”! dat leven
bleef gespaard en al spoedig zelfs schoot de stam weder
frissche loten, al bracht ook de echtverbintenis van Wil
lem V met de prinses Wilhelmina van Pruisen aanvankelijk
een droeve teleurstellinghun eerstgeboren zoon overleed
daags na zijne geboorte. Maar het volgend jaar was de
vreugde dan ook te grooter toen eene prinses geboren werd,
bij wier doop wederom aan den Haag een schouwspel ge
geven werd, als alleen mogelijk was in die dagen van groote
materieele welvaart en volkomen binnen- en buitenlandsche
rust. Wel werkte het strenge jaargetijde niet mede om de
schittering te verhoogen van den langen stoet, waarmede op