LX.
IIO UIT DE PROTOCOLLEN DER HAAGSCHE NOTARISSEN.
Op huijden den 23sten January 1649 compareerde voor mij
Walterus Rietraet, openbaer notaris, in ’s Gravenhage resi
derende ende de getuijgen naergenoempt, d’heere Van Besoijen,
ende heeft ten versoecke ende requisitie van Jr Paul van
Wevort, capitain ten dienste deser lande, verclaert, getuijcht
ende geattesteert waerachtich te wesen, dat hij, Heere depo
sant, den Heere requirant op Ste Martens avont gerescontreert
hebbende, ende hem requirant gevraecht oft hij mede wilde
gaen ten huijse van de Vrouwe van ’s Gravenambacht alwaer
soude sijn den cornet van den Brouck met den luitenist
Betune. Ende de requirant een lieffhebber daervan sijnde, is
met den deposant ter selver tijt gegaen. Ende aldaer commende,
eenigen tijt verbleven hebbende, is mede aldaer ingecommen
Monsieur Maras ende eenigen tijt de luijt aangehoort hebbende
ende bij de gemelde Vrouwe van ’S. ambacht ten avonteeten
genoodicht sijnde, sijn sij aldaer verbleven ende hetselve mette
meergenoemde Vrouwe gehouden. ’tWelcke gedaen sijnde, dat
over de taeffel de gemelte Vrouwe onder andere vraechde
den requirant oft hij kennis hadde aen Monsieur Snetter, dat
de requirant geantwoort hebbende, „neen”, de voornoemde Maras
daerop terstont seyde: „eest un fort honnest homme et un de
mes amis” ende meer andere woorden die den heer deposant
door lancheijt des tijts sijnontgaen. Waerop hij requirant
antwoorde, „qui en doute et qu’il diet le contraire.” Ende wierde
door tusschen spreken van de bijwesende persoenen dit discours,
seggende „laise on nous la quetter,” geinterrompeert. Ende van
de taeffel opgestaen sijnde ende de maeltijt gehouden, den requi
rant in discourse wesende met de gemelte Vrouwe van ’s Gra
venambacht, de voornoemde Maras overluijt seggende: „je voy
bien qu’il i a quelcun dans la sale que fault au face un coup
d’espée,” ende van iemant in de compagnie sijnde gevraecht
„et qui sera cella,” hij Maras tot antwoort gaft: „se sera Mon
sieur Wevort avecq Monsieur Valckenbourch.” Requirant daerop
antwoorde „pourquoy cella,” de voornoemde Maras daerop
voegende „pour ce que vous monstrés ammoureux de Madame.”
Waerover de meergenoemde Vrouwe haer omkeerende, haer
gefaceert thoonde, seggende sulex van hem Maras niet geseijt
te willen hebben, disant, „pensés vous par telle paroille chaser
les honnette gens de mon logijs, et je ne veu pas que vous
meslés de mais affaires,” hij Maras sulex niet willende laeten.