130 NOG IETS OVER ADRIAEN COENEN EN ZIJN VISCHBOEK.
Coenen stelde zich niet tevreden met de visschen te
beschrijven, hij had ook een verzameling van gedroogde
hoeden ghedragen werden, en geustekens ofte geusenap-
kens ghenaemt werden. Hij was lang metten snebben
omtrent zeven voeten, de ghemeene man noemde hem den
geusenvisch, elck meende, dat hij wat sonderlinghs te be-
duyden hadde, overmits hij in dese tijdt ghevangen werde,
ende dierghelijcke niet ghesien en was in dese landen.
Twee dagen daernae wert tusschen Scheveringhen ende
Catwijck van ghelijcken eenen sodanigen vissche ge-
vanghen, ende worde al ’t landt door gevoert ende men
liet hem om geit sien, en de hadde seer veel besiens
diegene die hem om voerde, deden groot prouffijt daer-
mede. Adriaen Coenensoon, een oudt seeman van Sche-
veninghe, die den eersten ghecocht hadde vande voors.
Jongheneel, bracht deselve in den Haghe, om uijt te
laten schilderen; dan het volck liep met soo grooten
hoopen om te besien dat se de schilder niet en conde
bewaren of elck nam een van de napghens,. sulcx dat
hij geschent werde. Hij seyt in zynen boeck van de
wonderbaere visschen op hen gemaect, dat hij in den
jare 1546 den 21 October noch eenen soodanighen
visch ghehadt heeft, die hij ghecocht hadde omme twee
stuvers, ende daerna wederomme vercocht voor seven
gulden aen luyden, die se om geit lieten sien, ende
noempt se een poelompe. Ende seyt, so hij se in ’t voor
schreven jaer 1546 oock niet en hadde ghesien gehat;
dat hij ’t voor wat wonders ende voor een miraeckel soude
hebben gehouden, overmits sy even in dese tydt dat soo-
danige napkens gedragen werden bij die van de religie,
gevangen wert.”