23
DE GESCHIEDENIS VAN SOFIA VAN NOORTWIJCK.
’t huwelyk gaet.
Oock al de werelt ’t oogh op haer beschouwen doet
O pronckbeelt, schoone Venus, o Edele godin
Rijkste dogter jae voortbrengster van een dertele min
TLust my te melden, jae wie weygert soo een Maegd
Waerlijk te seggen dat sy de min in d’oogen draegt.
Ick eyndige en wens dat gy in soo volmaekten staet
Komt tot de trap daer gy gewenst nae
Ter eere van Juff.
Mejuffr. Sophia Noortwijk
op haer 23en dag harer verjaring zijnde den 27 van
Wijnmaent 1697 ’j
Een tweede voorbeeld
Juffrou, Mejuffrou.
De craghte van de min
De over groote Pijn
Doet mij ier nu aleen
De werelt sien in schijn
Ik beever nu door dwang
Ik beever niet om mijn
Ik beever maar allen (alleen)
Ik wens by har te sijn.
O liefde van de min
O Schoonste in mijn sin
O Sonder u allen (alleen)
O isser geenre min.
Werkte deze poezie verteederend op haar gemoed of
waren er andere redenen, die haar gunstig stemden tegen
over Pereyra?
1) Ik houd het versje, dat met een andere hand dan die van
Pereyra geschreven is, voor een van notaris B. de Vos, het
tweede versje is ws. wel van P.