44
DE GESCHIEDENIS VAN SOFIA VAN NOORTWIJCK.
Men ziet dat het in deze brieven niet aan teederheid
ontbreekt, even min als in de volgende epistels.
„Mijn liste Fytie lief, ik had gedaght van het geluk
gehad te hebbe van dese navont bij ie te eeten maer
het is mijn niet moogelijk, de reden is dat ik moet
morge nae tre Ghou x) om een man te spreken die al
het godt van De Bruijn adde gesijt te willen aresteren,
soo dat ik genootsaek ben van suliks voor te komme
en ook seker weet dat het mijn liste siel niet qualijk
sal neemen dat ik om die reeden afterblijf, sal soo
om geen schae te hebbe als het moo-
veel voor sijn
gelijk sal sijn.
Mijn siel lief ik ben in dusent pijn over het geene
ie mijn scrijft van de pijn die ie lij aen ie lieve
beene, ik oop dat het niet en sal zijn, ik bid ie om
Goots wil mijn niet laet te schrijven van ie beeter-
schap het geene ik oop met Godt, ik kan ie nu niet
segge hoeneer ik bij ie sal komme, mijn hert is ge-
r) Gouda.
„Beminde siel lief, ik heb ie aengenaeme wel ont-
fangen en heb ie gustere niet geantvort om dat ik
soo een droevige tantpijn hebbe gehad ende nogh
hebbe, ik oop dat het met u siel nogh wel sal sijn,
ik verlang mijn doot om bij ie te sijn want ik been
ier moederlijk aleen. Jaco is nae de Hag, ik sal soo
het mijn de pijn toelaet een Sondag avont bij ie
weese maer dat het niemant en weet sal ook aen ie
huys blijve soo het ie niet en mishagt. Mijn diens
aen matieik bid ie gaet eens nae onse live Mitie en
scrijft mijn togh, hoe se al vaert, adieu mijn lieve
Mities matie weest vrolijk het sal alles nae ie wens
gaen, vaert wel.
