53
DE GESCHIEDENIS VAN SOFIA VAN NOORTWIJCK.
een drukke briefwisseling tusschen
zijn liefje, die wij in hoofdzaak
Wij vervolgen de teedere correspondentie met
„Myne liefste siel lief neffens onse aefspraek sende
ik deuse vrou om te halen hetgeene u myn siel wel
weet. Sentme toch ses pondt chicolaet ook en ik wou,
so het moogelijk is, dat myn engel soo goedt was
om mijn de portmantoau te sende met het geene dat
er in is geweest, wan mijn Broek kan ik niet langer
aen myn Lyf doen als ook de vest; ik bid ie, siel,
soo het moogelijk is, dat ie het mijn send ik sal
bestaande in een zilveren komfoor en theeketel, een ring
van f 500, een kornalijnen ketting met een boot van
diamanten, een stel kanten, een paar engageanten en
ƒ250 in geld.
Er ontspon zich nu
den gedetineerde en
hieronder reproduceeren. Het eerste epistel luidt als volgt
„Ik kan niet denken waer ie gedaghte sijn datie
ie mijt ier sent om mijn te spreken, daer ie weet
dat me niemant kan nogh magh sien en ie mijt sijt,
datse de mijt was van mevrou Noortwijk, de Juffrouw
is van de morge in den Hag geweest om met mijn
moeder ier te kommen maer se lijt te bet soodia sij
beeter is soo salse by mijn komme de Juffrou is
oriebel mesnoegh dat ie ie saeke soo los aengaat en
se seyt dat ie met den advocaat magh kommen maer
ook met niemant anders of ie soutme niet kunnen
sien, past togh op en terwijl dat se ons nu is genegen,
laete wij maeke dat het soo blijf, ik sal ie vandaag
verwaghte met den advocaat adieu vaerwel.
„Laet togh die mijt niet met ie me komme vant de
Juffrous broer soü se kennen en het was verbruyt
past toch op om Gods wil.”
