87
DE GESCHIEDENIS VAN SOFIA VAN NOORTWIJCK.
en lighaem. Ogh dat u hert over mij bewoge waer
in mijn groote droefheyt en ellendige ballinghschap
ghij hebt altijd nog een herte voor mij gehadt waerde
mevrouwe en nighie Hoflanden ick heb altijt, de
heer weetet, in opreghtigheyt liefde en getrouwigheyt
u soeke te dienen, ick kan dat getuygen dat ick tot u
soo veel liefde hadde en tot u huys en goet om dat
wel voor u te beware, dat ick van den morgen tot
den avont toe besigh was om alles bij een te schicken
sender eenige begeerte van mijn hert om het aen
mijn te trecken. Ick heb mijn jaren en ick begeerde
nu niet meer in de werelt als kost en kleederen en
dat hoe ick doe ick en soude om de gansche werelt
mijn kostelijke siel daer niet mede willen beswaren.
Ick meende met u soo stil geleeft te hebbe waerde
vrouwe, dat seyde ghij mij in getrouwigheyt (in ver
trouwen) aengaende u huwelijck ende het goetvinden
daar van Eerwaerde Heere van ’t hof. Ende ghij van
huys gaende bevoel mij ernstelijck dat schrift te be
waren in mijn sack te steeken en in geen kas te
leggen. Soo als ick dat een dagh of twee deede.
Savons, ick vreesende dat het uyt mijn saek moght
verliesen leyde het in de gemeene linnekas, niet
denekende dat die kas soude dien avont soo laet
worde toegedaen, doe vraegde ghij mij nae dat schrift
doe stont ick wel verlegen ende ghij liet u daer veel
aen gelege sijn, doe was ik seer bedroeft, dat ick
daer de oorsaeck van was denkendeogh hat ick
maer dat schrift; dat de meyskens mijn droefheyt
sagen en oock die daer waren en door het spreken
tot malkander quam dat in de gedaghte en ick dat
niemant toe vertrouwende heb ter uitgekregen deneken
de Heere ghij weettetdat ick niet en begeere als
dat schrift dat mij zoo dier bevolen is te bewaren
