134
Alvorens met de bespreking van dit huis aan te vangen, kan een
korte beschrijving van de geschiedenis van den stijl, die tijdens de
regeering van Lodewijk XIV in ons land heerschte, deze kunst
uiting beter tot haar recht doen komen.
Als vervolg op de streng klassieke Italiaansche richting door
Palladio’s school, in het begin der 17de eeuw in ons land ingevoerd,
deed de Lodewijk XIV-stijl, genoemd naar den koning de in Frankrijk
heerschte van 1643 tot 1715, omtrent het midden der 17de eeuw
van daaruit in ons land zijne intrede. De hier in het begin der 17de
eeuw bestaande inheemsche bouworde, werd door dit classicisme
zoo spoedig verdrongen, dat na 1700 geen belangrijke sporen hiervan
meer worden aangetroffen. De spoedige vestiging van die vreemde
architectuur is toe te schrijven aan het feit, dat in België en vooral
in Frankrijk in de 17de eeuw een overvloed van architecten bestond,
waarvan velen geen opdrachten genoeg hadden om hun tijd geheel
te vullen. Zij ontwierpen nu platen voor bouwkundige werken en
de boekdrukkunst verspreidde deze over geheel Europa.
In dit snelle verspreiden en in onzen aard om iets vreemds te
bewonderen en gaarne over te nemen, ligt het spoedig verdringen
der vaderlandsche bouwkunde. Deze architecten hebben uit louter
winstbejag, onbewust veel kwaad gesticht, daar zij een te ontzent
met de maatschappij opgegroeiden stijl vervingen door eene plant
van vreemden bodem, een bouwstijl waarvan wij het ontstaan niet
hadden medegemaakt, de beteekenis niet begrepen en die wij niet
konden verwerken. De kostbare stijlrichting van Lodewijk XIV
kwam kant en klaar in plaatwerken tot ons, van huis uit zoo
nuchtere en zuinige Hollanders. Het is dus niet te verwonderen
dat in ons land deze slecht begrepen Fransche stijl, nooit een volks-
stijl is geworden, maar uitsluitend door de aristocratie is toegepast
en gewaardeerd.
De gevolgen van dit verdringen onzer oorspronkelijke architec
tuur, doordien Jacob van Campen de school van Palladio in ons
land invoerde, werden in het laatst der 17de eeuw door den invloed
van Daniël Marot, den geniaalsten vertegenwoordiger der Lodewijk
XIVrichting alhier, vergroot, om in de i8de eeuwsche Rococo-periode
hun hoogste punt te bereiken.
De omschrijving van de hoofdkenmerken van den stijl van Marot,
zal het bij uitstek deftige en voorname hiervan doen gevoelen.
HET HEERENHUIS NOORD-EINDE N°. I40.
I
