in kennis. Zij brandde van begeerte in het bezit te komen van de ongeëvenaard rijke costuums en maakte haar verlangen aan de Liz kenbaar. Voor hem was dit eene welkome gelegenhein tot reclame. Indien zijne geliefde in de gewaden van Adrienne Lecouvreur ten tooneele zou verschijnen, was hij er zeker van dat geheel Parijs over hem en zijn prachtlievendheid zou spreken. Hij gaf dus zijne orders aan een makelaar en voor de som van tachtig duizend livres kwam hij in het bezit van de sieraden en de gewaden der groote Adrienne. La Pélissier was overgelukkig, want een overtalrijk publiek kwam haar bij elke voorstelling bewonderen en toejuichen. Was het toeval of opzet dat juist op dat tijdstip de opera Ulisse op het repertoire kwam? Het was een Italiaansch werk van Giovanni Porta, met tekst van Domenico Lulli, dat voor ’t eerst in het Teatro Sant Angiolo te Venetië in 1725 werd opgevoerd. Telkenmale wanneer de zangeres in haar rol de naam van den held uitsprak, riep het publiek te midden van kreten en gelach Spreek beter uit, het is Du Liz, Du LizDeze uitroepen waren wel is waar niet als vleiend bedoeld, doch ze streelden toch de ijdelheid en pronkzucht van den minnaar. Hij stelde haar toen voor hem naar Holland te volgen en beloofde haar voorloopig een vast jaargeld van 12000 gulden. Voor haar zou hij daar een eigen opera oprichten, met eerste rangs krachten om met haar te spelen. Mademoiselle Pélissier scheen hier naar wel ooren te hebben en om haar goeden wil te beloonen bestelde hij voor haal bij een zilversmid in de Galeries du Louvre een complete eet servies ter waarde van dertig duizend écus. Deze uiterst gelukkige stemming zou echter niet lang duren, want ter kwader ure deed een zijner lakeien hem een vertrouwelijke mededeeling, die zijn kortstondig geluk vernietigde. Zijne geliefde bedroog hem. Zoodra hij de hielen gelicht had, trad een medeminnaar ten tooneele. De kamenier, die in het complot was, verborg dezen in een ruimen kleerkast, en geleidde hem naar haar meesteres, zoodra het terrein vrij was. Uren lang bleven de gelieven dan tezamen. Deze ge lukkige heette Francoeur en alvorens verder te gaan wil ik eenige biografische bizonderheden over hem inlasschen. Francois Francoeur, die zijn loopbaan eindigde als Surintendant de la Musique du roi en een belangrijke rol in deze kunst speelde, werd den 28 September 1698 geboren. Hij leerde in zijn jeugd EPISODEN UIT HET LEVEN VAN FRANCESCO LOPES DE LIZ. I92

Gedigitaliseerde gedrukte materialen Haags Gemeentearchief

Jaarboeken geschiedkundige vereniging Die Haghe | 1914 | | pagina 202